Αναθεώρηση Αρθροπλαστικής Ισχίου

Ποια η διαδικασία της αναθεώρησης;

Κατά τη διάρκεια της αναθεώρησης της αρθροπλαστικής του ισχίου, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθούν ένα ή περισσότερα μέρη της αρθροπλαστικής. Τα μέρη που δεν είναι προσαρτημένα στο οστό μπορούν να αντικατασταθούν με ασφάλεια με ελάχιστη έως καθόλου αφαίρεση του οστού του ασθενούς. Ωστόσο, εάν τα μεταλλικά μέρη που έρχονται σε επαφή με το οστό πρέπει να αλλαχθούν, γενικά συμβαίνει κάποια οστική απώλεια. Επιπλέον, μέρος των μυών γύρω από το ισχίο θα υποστεί κάποιου βαθμού βλάβη, επηρεάζοντας έτσι τη λειτουργία του ισχίου μετά την επέμβαση. Τα αποτελέσματα της αναθεώρησης της αρθροπλαστικής δεν είναι τόσο προβλέψιμα όσο αυτά της πρωταρχικής αρθροπλαστικής. Οι επιπλοκές είναι πιο συχνές και η αναθεώρηση είναι γενικά πιο δύσκολη από την αρχική επέμβαση.

Ποια είναι τα βασικά αίτια;

Οι πιο συνηθισμένες αιτίες για αναθεώρηση της αρθροπλαστικής του ισχίου είναι το επαναλαμβανόμενο εξάρθρημα της αρθροπλαστικής ισχίου, η μηχανική βλάβη (φθορά εμφυτεύματος – χαλάρωση ή θραύση) και η περιπροθετική λοίμωξη.

Τα εξαρθρήματα είναι σχετικά σπάνια, ιδιαίτερα στους υγιείς ασθενείς και μετά από επεμβάσεις ελάχιστης επεμβατικότητας όπως συνηθίζονται τελευταία. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς έχουν προδιάθεση για αυτήν την επιπλοκή: οι ηλικιωμένοι ασθενείς, ασθενείς με σαρκοπενία ή εκείνοι που έχουν κάνει ολική αρθροπλαστική μετά από κάταγμα ισχίου ή μετά από πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις ισχίου. Οι ασθενείς που έχουν υποστεί μια φορά εξάρθρωση ισχίου έχουν προδιάθεση για επιπλέον εξαρθρήματα, καθώς η εξαρθρωμένη κεφαλή διαταράσσει τους μύες και τους συνδέσμους γύρω από το ισχίο. Σε περίπτωση πολλαπλών εξαρθρημάτων μπορεί να πραγματοποιηθεί αναθεώρηση της αρθροπλαστικής του ισχίου.

Η μηχανική φθορά που οδηγεί σε χαλάρωση της πρόθεσης είναι μια από τις πιο συχνές μορφές μηχανικής αστοχίας της αρθροπλαστικής ισχίου και συχνότερη αιτία για αναθεώρηση. Τα κινούμενα τμήματα της αρθροπλαστικής ισχίου φθείρονται αργά κατά την συνήθη κίνηση της αρθροπλαστικής.

Όσο πιο νέος και σωματικά δραστήριος είναι ο ασθενής, τόσο πιο γρήγορη είναι η φθορά. Η συνεχής, επαναλαμβανόμενη κίνηση των μηχανικών μερών προκαλεί την αποκοπή μικρών κομματιών από την επιφάνεια των προθέσεων ("σωματίδια φθοράς"). Ανάλογα με τον τύπο της αρθροπλαστικής, αυτά τα σωματίδια μπορούν να αποτελούνται από πλαστικό, τσιμέντο, κεραμικό ή μέταλλο. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς αναγνωρίζει τα σωματίδια αυτά ως ξένα και επάγει μια ανοσολογική απόκριση η οποία μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή του οστού γύρω από τα εμφυτεύματα, μια κατάσταση που ονομάζεται οστεόλυση. Εάν η οστική καταστροφή είναι αρκετά σοβαρή, τα εμφυτεύματα της αρθροπλαστικής μπορεί να χαλαρώσουν ή μπορεί να προκύψει παθολογικό κάταγμα. Στην περίπτωση αυτή, κατά τη διάρκεια της αναθεώρησης της αρθροπλαστικής ισχίου, αφαιρούνται τα φθαρμένα, χαλαρωμένα ή σπασμένα εμφυτεύματα, αξιολογείται η οστική απώλεια και τοποθετούνται νέα εμφυτεύματα. Αν η οστική απώλεια είναι μεγάλη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οστικά μοσχεύματα από πτωματικούς δότες.